Ναουφράγκες

Μετάφραση από τα Βενετικά και εισαγωγή από την Claire Judde de Larivière, μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Via Querinissima.

Τον Απρίλιο του 1431, το nef Querina, ένα βενετσιάνικο πλοίο, αναχώρησε από την Κρήτη για τη Φλάνδρα με εξήντα οκτώ άνδρες. Το ταξίδι επρόκειτο να διαρκέσει δέκα μήνες. Δεκαοκτώ μήνες αργότερα, μόνο έντεκα τρομοκρατημένοι επιζώντες επέστρεψαν στη Βενετία.

Έχουμε δύο αφηγήσεις, τόσο συμπληρωματικές όσο και αποκλίνουσες, για το φρικτό ναυάγιο τους στην άκρη του Αρκτικού Κύκλου: μία από τον Pietro Querini, τον ιδιοκτήτη και καπετάνιο του πλοίου, και η άλλη από τους ναυτικούς Cristoforo Fioravante και Nicolò de Michiel.
Όλες αφηγούνται πώς, παρασυρόμενα από αδιάκοπες καταιγίδες στη μέση του Ατλαντικού, μετά από εβδομάδες παρασυρόμενων σε ένα πλοίο που διαλύθηκε και έπρεπε να εγκαταλειφθεί για εύθραυστες βάρκες με κουπιά, τελικά προσάραξαν, στην καρδιά του βόρειου χειμώνα, σε ένα έρημο νησί στο αρχιπέλαγος Lofoten, βόρεια της Νορβηγίας. Αυτές οι αφηγήσεις των επιζώντων αποκαλύπτουν με σπάνια δύναμη τον παγκόσμιο φόβο της βύθισης στην άβυσσο.