Το 1868, ο Giovanni Querini Stampalia ίδρυσε στη διαθήκη του ένα ίδρυμα με στόχο την «ενθάρρυνση της κουλτούρας των καλών σπουδών και των χρήσιμων κλάδων». Το Ίδρυμα συνεχίζει να ενσαρκώνει αυτήν την αποστολή, χρησιμεύοντας ως χώρος έρευνας και εκπαίδευσης, συνάντησης και διαλόγου, ατομικής ανάπτυξης και διάδοσης της γνώσης.
Το Querini Stampalia είναι ένα από τα παλαιότερα πολιτιστικά ιδρύματα της Ιταλίας, το οποίο χαίρει εκτίμησης από ένα ευρύ δίκτυο δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Κράτος, η Περιφέρεια Βένετο και ο Δήμος της Βενετίας, μαζί με πανεπιστήμια, εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς, ενώσεις και εταιρείες, αναγνωρίζουν τη σημασία του. Καθώς αυτές οι συνεργασίες συνεχίζουν να επεκτείνονται σε αριθμό και ποικιλομορφία, το Ίδρυμα ενορχηστρώνει διάφορα έργα και δραστηριότητες.
Σχετικά με την ιστορία της Querini
Πληροφορίες που παρέχονται από το Ίδρυμα Querini Stampalia.
Ο θρύλος αναφέρει την καταγωγή της οικογένειας Quirini, αργότερα Querini, από το Gens Galbai, που συνδέεται με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Sulpicius. Πέρα από την ιστορία, είναι σίγουρα μια από τις παλαιότερες οικογένειες στη Βενετία, που για αιώνες βρισκόταν στην κορυφή της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της πόλης.
Η συνωμοσία που εκστρατεύτηκε από τους Querini και τους Tiepolos το 1310 εναντίον του Δόγη τους καταδίκασε σε εξορία, στην ακύρωση του οικόσημού τους και στην κατεδάφιση των δύο τρίτων του παλατιού τους στο Ριάλτο. Μετά την εξέγερση, ο οίκος χωρίστηκε σε τρία παρακλάδια, αυτόν της Santa Maria Formosa ή Ca' Mazor, κόμη της Stampalia, του San Silvestro και της Santa Giustina, στα οποία ανήκει ο Pietro Querini, κύριος των φέουδων του Castel Temene και της Dafnes στο νησί, του Candia.
Οι κτήσεις των Querini νότια της Candia, πρωτεύουσας του ομώνυμου νησιού, ήταν φημισμένες για το κρασί Malvasia και τις σταφίδες, προϊόντα που σίγουρα φορτώθηκαν στο πλοίο Querina, τον πρωταγωνιστή του τολμηρού ναυαγίου. Το ταξίδι του Πέτρου προς τη Φλάνδρα, ωστόσο, ξεκινά από το φρούριο Castelfranco, ένα σημαντικό σημείο άμυνας και αποθήκευσης αγαθών από όλη τη Μεσόγειο, το οποίο διατηρεί ακόμη και σήμερα τα πατρικιακά οικόσημα των Querini και Dolfin στην πύλη πρόσβασης. Μετά την απίστευτη απόβαση στο Lofoten, το πλήρωμα, μειωμένο σε δεκαέξι άνδρες, επέστρεψε στη Βενετία το 1432.
